Diastazis rekti abdominisli kadınlarda süpervize ve süpervize olmayan tele-egzersiz programının inter-rekti mesafesi, karın kası enduransı ve denge üzerinde etkisinin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışma, diastazis rekti abdominisi bulunan kadınlarda süpervize edilen ve edilmeyen tele- egzersiz programlarının inter-rekti mesafesi, abdominal enduransı, denge, beden imajı ve depresyon üzerindeki etkilerini karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Çalışmaya, postpartum 8 hafta ile 36 ay arasında olan 39 kadın dahil edilmiştir. Katılımcılar, Süpervize Tele-Egzersiz Grubu (n=20) ve Süpervize Olmayan Tele-Egzersiz Grubu (n=19) olarak randomize şekilde iki gruba ayrılmıştır. Her iki gruba da değerlendirmeler, inter-rekti mesafesi ölçümü, abdominal enduransı testi, denge değerlendirmesi, Çok Yönlü Beden-Benlik İlişkileri Ölçeği, Pelvik Taban Distress Envanteri ve Edinburgh Doğum Sonrası Depresyon Ölçeği parametreleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Süpervize tele-egzersiz grubuna, fizyoterapist tarafından yönlendirilen videolardaki egzersizi yaparken video çekmeleri istenmiş ve hatalarının düzeltildiği bir tele-egzersiz programı uygulanırken; süpervize olmayan tele-egzersiz grubu, sadece video talimatlarına göre egzersizlerini kendi başına gerçekleştirmiştir. Her iki grup da altı hafta süresince, motor kontrol temelli, aşamalı egzersizler içeren bir programı uygulamıştır. Egzersizler ilk üç hafta 10 sağ ve 10 sol tekrar, son üç hafta ise 15 sağ ve 15 sol tekrar şeklinde uygulanmıştır. Çalışma; abdominal ve pelvik taban kaslarının aktivasyonu, denge ve endurans egzersizleri ile ilerlemeyi sağlamayı hedeflemiştir Sonuçlar, süpervize tele-egzersiz grupta inter-rekti mesafesi (umblikus ve 2.5 cm üstünde), abdominal enduransı, gözler açık denge testi ve PTDE- 20 toplam puanında anlamlı iyileşmeler olduğunu göstermiştir (p< .05). Ancak diğer ölçütlerde gruplar arasında anlamlı fark gözlenmemiştir (p> .05).Bu bulgular, süpervize tele-egzersiz programlarının süpervize olmayan tele-egzersiz programına göre diastazis rekti abdominis tedavisinde daha etkili bir yöntem olduğunu göstermektedir. Ancak, bu sonuçların daha geniş örneklem gruplarıyla doğrulanması gerekmektedir.

This study aims to compare the effects of supervised and unsupervised tele-exercise programs on inter-recti distance, abdominal muscle endurance, balance, body image and depression in women with diastasis recti abdominis. The study included 39 women between 8 weeks and 36 months postpartum. Participants were randomly divided into two groups as Supervised Tele-Exercise Group (n=20) and Non-Supervised Tele-Exercise Group (n=19). Both groups were evaluated using inter-recti distance measurement, abdominal muscle endurance test, balance assessment, Multidimensional Body-Self Relationship Scale, Pelvic Floor Distress Inventory and Edinburgh Postpartum Depression Scale. The supervised tele-exercise group was asked to take videos of themselves doing the exercises in the videos directed by the physiotherapist and a tele-exercise program was applied in which their mistakes were corrected, while the unsupervised tele-exercise group performed the exercises on their own according to the video instructions only. Both groups followed a program of motor control-based, progressive exercises for six weeks. The exercises were performed as 10 right and 10 left repetitions for the first three weeks and 15 right and 15 left repetitions for the last three weeks. The results showed significant improvements in the inter-recti distance (above umbilicus and 2.5 cm), abdominal muscle endurance, eyes-open balance test and PTDE-20 total score in the supervised tele-exercise group (p< .05). However, no significant difference was observed between the groups in other measures (p> .05).These findings suggest that supervised tele-exercise programs are a more effective method in the treatment of diastasis recti abdominis than unsupervised tele-exercise programs. However, these results need to be confirmed with larger sample groups.