Kekemeliği olan bireylerde 5 gün art arda uygulanan bihemisferik tdas'ın konuşma akıcılığı üzerindeki etkisinin incelenmesi / An investigation of the effect of 5 consecutive days of bihemispheric tdcs on speech fluency in individuals with stuttering

Abstract

Kekemelik, yetişkinlerin %1'inde görülen, konuşma akışında sık sık bozulmalara neden olarak bireylerin hayatını pek çok açıdan etkileyen nörogelişimsel bir bozukluktur. Son yıllarda kekemelik alanında nörolojik müdahalelere artan ilgiyle birlikte kekemelik semptomlarını azaltmak ve kekemeliği daha iyi anlamak amacıyla yapılan beyin uyarımının konuşma akıcılığı üzerindeki etkisi araştırılmakta ve tDAS'ın akıcılığı geliştirme potansiyeline sahip olduğu görülmektedir. Bu araştırmada kekemeliği olan bireylerde 5 gün art arda bihemisferik (sol İFG'ye anodal, sağ İFG'ye katodal) uyarımın konuşma akıcılığı üzerindeki etkisinin incelenmesi hedeflenmiştir. Araştırmanın hipotezi, 5 gün boyunca art arda uygulanan bihemisferik uyarımın kümülatif bir etki oluşturarak konuşma akıcılığı üzerinde belirgin bir iyileşme sağlayacağıdır. 36 kekemeliği olan birey (32 erkek, 4 kadın) bihemisferik transkraniyal doğru akım stimülasyonunun randomize, çift kör, sham kontrollü bir çalışmasını tamamlamıştır. On dokuz katılımcıya metronom zamanlı konuşma eşliğinde geçici olarak konuşma akıcılığı sağlanırken günde 20 dakika 1 mA stimülasyon uygulanmış, diğer 17 katılımcıya ise aynı akıcılık müdahalesi sahte uyarımla birlikte yapılmıştır. Konuşma akıcılığı başlangıçta, 5 günlük müdahalenin her gününde müdahaleden önce ve sonra, müdahalenin bitiminden 1 hafta sonra okuma ve konuşma sırasında değerlendirilmiştir. Başlangıçtan itibaren müdahalenin bitimine ve müdahaleden 1 hafta sonraki değişime göre, tDAS alan grubun skorları sham grubuna kıyasla anlamlı bir iyileşme göstermemiştir. Ancak günlük olarak yapılan müdahale öncesi ve sonrası ölçümlerde okuma ve konuşma akıcılığında ve müdahalenin 3. gününde SSI-IV skorunda anlamlı farklılıklar görülmüştür. Bu 5 günlük çalışmanın sonuçları, tDAS'ın konuşma akıcılığında önemli bir gelişme sağlamadığını göstermiş olsa da daha fazla araştırmanın gerekli olduğuna dair bazı göstergeler sunmaktadır. Bu faktörlerin göz önünde bulundurulması gelişimsel kekemeliğin tedavisinde uygun tDAS protokollerinin belirlenmesine yönelik gelecekteki çalışmalara ışık tutabilir.

Stuttering is a neurodevelopmental disorder that affects the lives of individuals in many aspects by causing frequent disruptions in speech flow, which is seen in 1% of adults. In recent years, with the increasing interest in neurological interventions in the field of stuttering, the effect of brain stimulation on speech fluency in order to reduce stuttering symptoms and to better understand stuttering has been investigated, and it is seen that tDCS has the potential to improve fluency. In this study, it was aimed to investigate the effect of 5 consecutive days of bi-hemispheric (anodal to left IFG, cathodal to right IFG) stimulation on speech fluency in individuals with stuttering. The hypothesis of the study is that bihemispheric stimulation applied consecutively for 5 days will provide a significant improvement on speech fluency by creating a cumulative effect. 36 individuals with stuttering (32 males, 4 females) completed a randomised, double-blind, sham-controlled study of bihemispheric transcranial direct current stimulation. Nineteen participants received 1 mA stimulation for 20 min daily while temporarily achieving speech fluency with metronome-timed speech, while the other seventeen participants received the same fluency intervention with sham stimulation. Speech fluency was assessed at baseline, before and after the intervention on each day of the 5-day intervention, and 1 week after the end of the intervention during reading and speaking. According to the change from baseline to the end of the intervention and 1 week after the intervention, the scores of the group receiving tDCS did not show a significant improvement compared to the sham group. However, daily pre- and post-intervention measurements showed significant differences in reading and speaking fluency and SSI-IV score on day 3 of the intervention. Although the results of this 5-day study showed that the tDCS did not lead to a significant improvement in speech fluency, it provides some indications that further research is needed. Consideration of these factors may shed light on future studies to determine appropriate tDCS protocols for the treatment of developmental stuttering.