Yetişkin kekemelerde otomatik düşüncelerin değerlendirilmesi = Evaluation of automatic thoughts in stuttering individuals

Abstract

Gerçekleştirilen bu çalışmanın temel amacı bireylerin kekemelik şiddetine bağlı olarak otomatik düşünce düzeylerindeki değişimin belirlenmesidir. Bir başka ifade ile kekemelik şiddeti ile otomatik düşünce düzeyi arasındaki ilişkinin sınanması, ilişki olması halinde bu ilişkinin yönü ve kuvvetinin belirlenmesidir. Bu temel amacın yanı sıra kekemeliğe ilişkin terapi alıp tamamlamış, kekemeliğe ilişkin terapi almaya devam eden, kekemeliğe ilişkin terapi almamış ve akıcı konuşan bireylerin otomatik düşünce düzeylerinin karşılaştırılması da araştırmanın temel amaçları arasında yer almaktadır. Çalışma kapsamında nedensel – karşılaştırma modeli tercih edilmiştir. Araştırmanın örneklemi 60 kişiden oluşurken kekemelik terapisi alıp tamamlayanlar, kekemelik terapisine devam edenler, kekemelik terapisi almayanlar ve akıcı konuşanlar şeklinde oluşturulan dört grupta katılımcılar eşit dağılım göstermiştir. Katılımcıların 17 – 36 yaş aralığında iken yaş ortalamaları 26.77 olmuştur. Katılımcıların 43'ü erkek, 17'si kadındır. Kekemelik şiddeti dağılımında ise katılımcıların %48,9'unun (22) hafif, %26,7'sinin (12) çok hafif, %8,9'unun (4) orta, yine %8,9'unun (4) şiddetli ve %6,7'sinin (3) çok şiddetli olarak sınıflandırıldığı görülmüştür. Çalışma kapsamında kekemelik şiddeti ile otomatik düşünce düzeyi arasında pozitif yönlü zayıf bir ilişkiye rastlanmıştır ancak bu ilişkinin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı belirlenmiştir. Terapi alma, terapiyi tamamlama, terapi almama ve akıcı konuşmaya göre oluşturulan grupların kekemelik şiddeti ve otomatik düşünme düzeylerinde de gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılığa rastlanılmamıştır. Sonuç olarak ön görülenin aksine kekemelik terapisinin bireylerin kekemelik düzeyleri ve otomatik düşünme düzeyleri üzerinde anlamlı bir farklılığa yol açmadığı, kekemelik şiddeti ile otomatik düşünme düzeyi arasında da istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olmadığı belirlenmiştir.

The main purpose of this study is to determine the change in automatic thought depending on the amount of stuttering. In other words, it is to test the relationship between stuttering change and automatic thought level and, if there is a relationship, to determine the direction and strength of this relationship. In addition to this basic purpose, it is among the basic information taught to those who have received and completed stuttering therapy, those who continue stuttering therapy, those who have not received stuttering therapy, and against the development of automatic thoughts while speaking fluently. Within the scope of the study, the causal-comparative model was preferred. While the sample of the study consisted of 60 people, the participants were equally distributed in four groups: those who received and completed stuttering therapy, those who continued stuttering therapy, those who did not receive stuttering therapy and those who spoke fluently. While the participants were between the ages of 17 and 36, their average age was 26.77. 43 of the participants are men and 17 are women. In terms of stuttering severity distribution, 48.9% (22) of the participants had mild stuttering, 26.7% (12) had very mild stuttering, 8.9% (4) had moderate stuttering, and 8.9% (4) had severe stuttering. and 6.7% (3) were classified as very severe. Within the scope of the study, a weak positive relationship was found between stuttering severity and automatic thought level, but it was determined that this relationship was not statistically significant. No statistically significant difference was found in the stuttering severity and automatic thinking levels of the groups based on receiving therapy, completing therapy, not receiving therapy and speaking fluently. As a result, contrary to what was predicted, it was determined that stuttering therapy did not cause a significant difference in the individuals' stuttering levels and automatic thinking levels, and there was no statistically significant relationship between stuttering severity and automatic thinking levels.