Endoscopic Hernia Repair: A Novel Technique for the Repair of Inguinal Hernia in a Cadaver Model

Abstract

Amaç: Kasık fıtığının laparoskopik onarımı için uzun zamandan beri total ekstraperitoneal ve transabdominal preperitoneal fıtık onarımı teknikleri uygulanmaktadır. Ancak genel anestezi gerektirmesi, olumsuz kozmetik sonuçlar doğurması ve diğer ciddi komplikasyonlar gibi önemli dezavantajlara sahiptirler. Kadavra modelinde kasık fıtığının laparoskopik onarımı için total ekstraperitoneal ve transabdominal preperitoneal yönteme alternatif bir endoskopik yöntemin uygulanmasının, mevcut tekniklerin dezavantajlarının üstesinden gelmenin uygulanabilirliğini inceledik. Yöntemler: 24-26 Ocak 2020 tarihleri ​​arasında rutin otopsi yapılması planlanan toplam 4 erkek ve 2 kadın kadavra [18 yaş ve üzeri, vücut kitle indeksi (BMI) <40 kg/m(2)] seçildi. Adli Tıp Kurumu'nda yürütülen bu çalışma için. Bu kadavralardan 6'sında her iki kasık bölgesi kullanılarak 12 laparoskopik kasık fıtığı onarımı ameliyatı yapıldı. Bulgular: 4 erkek (ortalama yaş: 43,25 y; BMI: 29,05 kg/m(2)) ve 2 kadın kadavra (ortalama yaş: 76,50 y; BMI: 26,60 kg/m(2)) üzerinde toplam 12 ameliyat gerçekleştirdik. . Her iki cinsiyet için de 7x5 cm'lik file kullanıldı. Meshin sabitlenmesinde pubik tüberkül ve tendon birleşim yerinde titanyum tacker kullanıldı, ligamantum inguinalenin tespitinde ise 3 ameliyatta 2/0 PDS, bir ameliyatta 2/0 15-cm V-Loc kullanıldı. 3 ameliyatta, 6 ameliyatta titanyum tacker kullanıldı. Sonuç: Açık kasık cerrahisinin avantajlarını kadavra modelinde sunan endoskopik cerrahi tekniğinin, özellikle genel anesteziye uygun olmayan hastalarda tüm avantajları bir araya getirecek şekilde günümüzde kullanılan laparoskopik girişimle birleştirilebileceğini gösterdik. Laparoskopik müdahale sonrasında nüksetme yaşayan ve ameliyattan kaynaklanan gözle görülür bir yara izi istemeyenler. Gelecek çalışmalarda daha net sonuçlara ulaşabilmek için önerilen tekniğin kasık fıtığı hastalarına da uygulanmasını öneriyoruz.

Background: The techniques of total extraperitoneal and transabdominal preperitoneal hernia repair have been conducted for laparoscopic repair of inguinal hernia since long. However, they offer significant disadvantages of requiring general anesthesia, producing negative cosmetic outcomes, and other serious complications. We examined the feasibility of applying an endoscopic method alternative to total extraperitoneal and transabdominal preperitoneal for laparoscopic repair of inguinal hernia in a cadaver model so as to overcome the disadvantages of the presently available techniques. Methods: A total of 4 male and 2 female cadavers [aged 18 y and above, body mass index (BMI) <40 kg/m(2)], who were planned for a routine autopsy between January 24 and 26, 2020 were selected for the present study conducted at the Forensic Medicine Institute. Twelve laparoscopic repair surgeries of inguinal hernia were performed in 6 of these cadavers using both the inguinal areas. Results: We conducted a total of 12 surgeries on 4 male (mean age: 43.25 y; BMI: 29.05 kg/m(2)) and 2 female cadavers (mean age: 76.50 y; BMI: 26.60 kg/m(2)). A 7x5-cm-shaped mesh was used for both the sexes. For the fixation of the mesh, a titanium tacker was used in pubic tubercle and tendon conjoint, whereas for the fixation of ligamentum inguinale, 2/0 PDS was used in 3 surgeries, 2/0 15-cm V-Loc was used in another 3 surgeries, and titanium tacker was used in 6 surgeries. Conclusions: We demonstrated that the technique of endoscopic surgery that offers the advantages of open inguinal surgery in a cadaver model can be combined with the presently used laparoscopic intervention so as to combine all the advantages, especially for patients who are not suitable for general anesthesia, who are experiencing a recurrence after laparoscopic intervention, and who do not want any visible scares resultant from the surgery. For future studies, we suggest that the proposed technique be applied to inguinal hernia patients to ascertain clearer results.