Subakromial sıkışma sendromunda manuel terapi ve skapular stabilizasyon egzersizlerinin ağrı, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesine etkisi = The effect of manual therapy and scapular stabilization exercises on pain, functional status and quality of life in subacromial impingement syndrome

Abstract

Bu çalışmanın amacı, subakromial sıkışma sendromu (SSS) tanısı alan hastalarda manuel terapi ve skapular stabilizasyon egzersiz programının etkinliğinin araştırılmasıdır. Çalışmaya, Azerbaycan/ Bakü ili, HB Güven Klinik Fizik Tedavi ünitesine başvuran SSS tanısı almış 30 hasta dahil edilmiştir. Katılımcılar, Skapular Stabilizasyon (SS) ve Manuel Terapi (MT) olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Başlangıçta katılımcıların demografik bilgileri sorgulanmış, omuz eklemi fleksiyon, abdüksiyon, internal ve eksternal rotasyon, eklem hareket açıklığı, ağrı, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi değerlendirilmiştir. Tedavi süreci boyunca konvansiyonel fizyoterapiye ek olarak MT grubuna skapular mobilizasyon, üst trapez miyofasial gevşetme, glenohumeral posterior ve inferior mobilizasyon, SS grubuna ise push- up, skapular saat egzersizi, lawnmower egzersizi, ayakta ağırlık aktarma ve skapular depresyon egzersizleri uygulanmıştır. Tedavi her iki gruba da 4 hafta, haftada 3 seans olmak üzere toplam 12 seans uygulanmıştır. Değerlendirmeler tedavi sonrası tekrarlanmıştır. SS ve MT grubunun başlangıç ağrı şiddeti, eklem hareket açıklığı, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi skorlarının benzer olduğu gözlemlenmiştir (p>0,05). Her iki grubun tedavi öncesi ve tedavi sonrası ağrı şiddeti, eklem hareket açıklığı, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi skorları arasında anlamlı iyileşme görülmüştür (p<0,05). İki grup arasında omuz abdüksiyon ve internal rotasyon eklem hareket açıklığı değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmesine rağmen (p<0,05), diğer parametrelerde anlamlı fark saptanmamıştır (p>0,05). Çalışmanın sonuçları, ağrı şiddeti, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi açısından her iki grupta da tedavi öncesine göre iyileşme kaydedilmesine rağmen skapular stabilizasyon egzersizlerinin ve manuel terapi tekniklerinin birbirleri üzerine üstünlüğü olmadığı yönündedir.

The aim of this study is to investigate the effectiveness of manual therapy and scapular stabilization exercise programs in patients diagnosed with Subacromial Impingement Syndrome. Thirty patients who applied to the HB Güven Clinic physical therapy unit in Azerbaijan/Baku were included in the study. Participants were divided into 2 groups as Scapular Stabilization (SS) and Manual Therapy (MT). In the beginning, the demographic information, shoulder joint flexion, abduction, internal and external rotation range of motion, pain, functional status and quality of life of the participants were evaluated. During the treatment process, in addition to conventional physiotherapy, scapular mobilization, upper trapezial myofascial release, glenohumeral posterior and inferior mobilization were applied to the MT group, and push-up, scapular clock exercise, lawnmower exercise, standing weight transfer and scapular depression exercises were applied to the SS group. The treatment was applied to both groups for 4 weeks, 3 sessions per week, for a total of 12 sessions. Evaluations were repeated after treatment. Initial pain intensity, range of motion, functional status, and quality of life scores of groups were similar (p>0.05). There was a significant improvement in pain severity, range of motion, functional status, and quality of life scores of both groups after treatment (p<0.05). Although there was a statistically significant difference between the shoulder abduction and internal rotation range of motion between the two groups (p<0.05), no significant difference was found in other parameters (p>0.05). The results of the study show that scapular stabilization and manual therapy were not superior to each other, although both groups showed improvement in terms of pain intensity, functional status, and quality of life compared to pre-treatment.